Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Η εκκωφαντική σιωπή της Γης

Πριν αρκετό καιρό είχα κάνει έναν μικρό σχολιασμό σε σχέση με τον «μύθο» περί πράσινης ανάπτυξης, αειφόρου ανάπτυξης κτλ χρησιμοποιώντας το απλό ερώτημα που είχε τοποθετηθεί ως υπότιτλος βιβλίου του A.D.Benoist. «Μπορεί να υπάρχει αέναη ανάπτυξη σε έναν πεπερασμένο κόσμο;»
Σήμερα διάβασα την παρακάτω είδηση από το in.gr η οποία επιβεβαιώνει* με τον πιο σαφή τρόπο την αρνητική απάντηση στο ερώτημα και ταυτόχρονα διαψεύδει όλες τις «αισιόδοξες» απόψεις είτε αυτές είναι θεωρητικές ή ακόμα και πιο πρακτικές-επιστημονικές από τις πολλές που έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια καταδικάζοντας ως Κασσάνδρες όσους δείχνουν μια μαύρη εικόνα για το πλανητικό μέλλον.
.
Βέβαια, στις περισσότερες περιπτώσεις οι «αισιόδοξες» έρευνες προέρχονται από χρηματοδοτούμενα προγράμματα, εταιριών ή παρομοίων συμφερόντων που φυσικά και δεν θέλουν να δουν το υπάρχον σύστημα, το κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, να παραπαίει στο χείλος του γκρεμού. Το δυστύχημα είναι πως η ταυτοποίηση γνώση=επιστήμη=έρευνες σε συνδυασμό με το έρευνες=χρήμα=συμφέροντα έχει οδηγήσει στην τυφλή αποδοχή, αμφιλεγόμενων απόψεων – ένα απλό παράδειγμα είναι η έκφραση «επιστημονικών» απόψεων πως δεν έχει συμβάλει η ανθρώπινη δραστηριότητα στο φαινόμενο του θερμοκηπίου ή της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αφού υπάρχουν τακτικοί κύκλοι σε παρόμοια κλιματικά φαινόμενα. Οπότε συνεχίστε να αγοράζεται τζιπάρες που καίνε 5 βαρέλια το χιλιόμετρο κτλ. Αυτό που ξέχασαν όμως να μας πουν ( και πρόσφατα επιβεβαιώθηκε από άλλες έρευνες ) είναι πως η ηλιακή δραστηριότητα βρίσκεται σε χαμηλό σημείο οπότε λογικά θα έπρεπε να έχουμε πτώση θερμοκρασίας σύμφωνα με τους κύκλους που επικαλούνται.

Δεν επαρκούν για τον ρυθμό παγκόσμιας ζήτησης ενέργειας οι «καθαρές πηγές», λέει η ΙΕΑ

Διευρύνεται το χάσμα μεταξύ της παραγόμενης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και της παγκόσμιας ενεργειακής κατανάλωσης, καθώς ανεμογεννήτριες, ηλιακοί συλλέκτες και υδροηλεκτρικά δεν θα τεθούν σε λειτουργία αρκετά νωρίς ώστε να συμβαδίσουν, μέχρι το 2030, με την παγκόσμια ζήτηση για ηλεκτρική ενέργεια, εκτιμά η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας (IEA).

Οπως σημειώνει το Μπλούμπεργκ, η Υπηρεσία που συμβουλεύει για θέματα ενεργειακής ασφάλειας τις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ υπογραμμίζει στο Chart of the Day ότι αυτό σημαίνει πως θα αυξηθεί στο ενεργειακό μείγμα το μερίδιο των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής με λιθάνθρακα, οι οποίες είναι φθηνότερες και πιο ρυπογόνες.

Για την κάλυψη των αναγκών σε αναπτυσσόμενες χώρες, όπως η Κίνα και η Ινδία, θα πρέπει να κατασκευαστούν καινούργιες μονάδες παραγωγής ενέργειας οι οποίες να μπορούν να παράγουν υπερτετραπλάσια ισχύ από τη συνολική εγκατεστημένη ισχύ στις ΗΠΑ, σήμερα. Βασίζοντας το σενάριο της στις ισχύουσες κυβερνητικές πολιτικές για τη χρήση ορυκτών καυσίμων, η IEA προβαίνει στην εκτίμηση ότι το κόστος κατασκευής αυτών των μονάδων θα ανέλθει σε 13,7 τρισ. δολάρια.

Η καύση λιθάνθρακα θα συμβάλλει κατά 44% στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας το 2030, σε σύγκριση με περίπου 41% σήμερα και το κόστος ενός τόνου άνθρακα ενδέχεται να διαμορφωθεί στα 109 δολάρια το 2030 έναντι 120 δολαρίων σήμερα, σημειώνει η IEA.

«Θα χρειαστούμε και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ενεργειακή αποδοτικότητα» για να αναστείλουμε τη διεύρυνση του χάσματος μεταξύ της ζήτησης για ηλεκτρική ενέργεια και της προσφοράς ενέργειας χαμηλών εκπομπών άνθρακα, τόνισε η Κλόντια Κέμφερτ, η επικεφαλής αναλύτρια για ενεργειακά θέματα στο γερμανικό οικονομικό ινστιτούτο DIW στο Βερολίνο.


Μας λέει λοιπόν η είδηση πως «Διευρύνεται το χάσμα μεταξύ της παραγόμενης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και της παγκόσμιας ενεργειακής κατανάλωσης», και αυτό παρά την μεγάλη τεχνολογική εξέλιξη σε αυτόν τον τομέα, και παρά τις επιδοτήσεις, και παρά τις μεγάλες προσπάθειες. Γιατί; Γιατί πολύ απλά μέχρι στιγμής μετράγαμε στους ενεργειακούς βρικόλακες κυρίως Αμερική-Ευρώπη αφού τους υπόλοιπους με κάτι αποικιοκρατίες, κάτι παγκοσμίους πολέμους, κάτι εμφυλίους τους είχαμε αφήσει στην τεχνικά λίθινη εποχή. Όμως το ίδιο το σύστημα του καπιταλισμού που χρειάζεται για να λειτουργεί συνεχώς αυξανόμενο κέρδος στις επιχειρήσεις οδηγεί σιγά-σιγά στην εξίσωση των διαφορών παγκοσμίως ( Και μάλιστα πολύ γρήγορα δείτε πως την πάτησε σε μια δεκαετία η Ιρλανδία από τον παράδεισο στην κόλαση χωρίς στάσεις. Ε πόσο νομίζετε θα περάσει μέχρι να πάθουν το ίδιο, η Πολωνία, η Τσεχία, η Ρουμανία, οι Ασιατικές αγορές κτλ – βέβαια με ένα παγκόσμιο κάνεις reboot και ξεκινάς από προηγούμενη πίστα ). Ταυτόχρονα όμως οι «αναπτυσσόμενοι» αρχίζουν να θέλουν και να προσπαθούν να καταναλώσουν όσο και οι πρώτοι. Ε λοιπόν, προφανώς η ταχύτητα αυτή είναι μεγαλύτερη από την ικανότητα μας χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, οι οποίες βέβαια και αυτές δεν είναι περιβαλλοντολογικά τζάμπα αφού έχουν επίσης αντίτιμο στο περιβάλλον ( όχι βέβαια το ίδιο με τις παλιού τύπου – καύση κτλ). Πιθανότητα βέβαια να «πεισθούν» οι Κινέζοι πχ να μην καταναλώνουν όσο οι άλλοι δεν υπάρχει ούτε μια στα 1,35 Δις ( το 1950 περίπου 600εκ, είδατε τι κάνει μια cultural revolution χαχαχαχαχ ).

Και από αυτό το παράδειγμα της είδησης, αλλά και χωρίς τέτοιες τεχνοκρατικές «μελέτες» με απλή ιστορική παρατήρηση, είναι εμφανές πως η λύση στο πρόβλημα μας δεν είναι επιστημονική/τεχνική ( καμιά σχέση δεν έχει στην πραγματικότητα αφού με κάθε νέα τεχνολογία απλά «ανακαλύπτουμε» ένα νέο ταβάνι στην ικανότητα μας παρασιτισμού στον πλανήτη). Για τον πολύ απλό λόγο πως εν πλήρη ελευθερία ο άνθρωπος έχει την τάση να επεκταθεί περισσότερο, να φάει μέχρι σκασμού, να σκοτώσει χωρίς να χρειάζεται κτλ, η τάση είναι να συνεχίσουμε να πράττουμε αυτά μέχρι τελικής «πτώσεως». Οπότε αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι ούτε περισσότερη και καλύτερη τεχνολογία ούτε τίποτα παρόμοιο. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι κοινή λογική, ψυχρή και άσχημη ( και την ακόμα πι9ο άσχημη εφαρμογή της ) που οδηγεί πχ στο να αποδεχτούμε πως δεν γίνεται να είμαστε πληθυσμιακά περισσότεροι από τις κατσαρίδες, να διατηρούμε ένα καλό επίπεδο ζωής παντού και να μην συνεχίσουμε την επέκταση μας εις βάρος των πάντων μέχρι να μείνουμε μόνοι μας στην εκκωφαντική σιωπή που δημιουργεί η εξαφάνιση των ειδών, των ενδιαιτημάτων, των οικοσυστημάτων, της μαγείας του κόσμου. Είναι στο παράδειγμα μας η άσχημη, ψυχρή, λογική αποδοχή του γεγονότος πως πρέπει να περιορίσουμε τον ανθρώπινο πληθυσμό του πλανήτη και να σταματήσουμε τις συναισθηματικές σαχλαμάρες πως μπορούμε να φτάσουμε και διπλάσιο αριθμό και να ‘μαστε μια χαρά με πράσινη ενέργεια και παρόμοια παραμύθια. Εξ’ άλλου είναι γελοίο από την μία να απομυθοποιούμε θρησκείες, πολιτισμούς, τον κόσμο και την ίδια στιγμή να δείχνουμε χειρότερου τύπου συναισθηματική ανωριμότητα παραβλέποντας την απλή, κοινή λογική. Δεν γίνεται να πεθαίνουν παιδιά από την πείνα και να σπαταλάμε τρελά λεφτά για εξωσωματικές γονιμοποιήσεις. Δεν γίνεται να κοροϊδεύουμε με αστειότητες τύπου «βιοκαύσιμα», και πλήθος παρομοίων παραδειγμάτων, έ δεν γίνεται πια.

*Σε αυτήν την εξίσωση βέβαια δεν χρησιμοποιείται προς χάριν του κειμένου η ενδεχόμενη δρομολόγηση εκτεταμένης χρήσης πυρηνικής ενέργειας που πχ ακόμα και Ο Λόβλοκ στο τελευταίο του έργο ( προτελευταίο μάλλον αλλά μεταφρασμένο δεν υπάρχει το νεότερο ) αποδέχεται ως την μόνη δυνατή ενεργειακή λύση. Βέβαια σε τελική ανάλυση το πρόβλημα δεν θα λυθεί ( αν και παίρνουμε μεγάλη παράταση, λύνουμε άμεσα διάφορα οικολογικά προβλήματα κτλ ) γιατί δεν είναι το μέσο που ευθύνεται όπως λέω στην συνέχεια του κειμένου, αλλά η στάση μας.

Χέρι μωρό *2

Μια καλή μου φίλη είδε τις χελωνοφωτό του προηγούμενου ποστ και μου έστειλε τις παρακάτω εξωφρενικά χαριτωμένες, τις οποίες δεν άντεξα και θέλω με την σειρά μου να μοιραστώ.









.

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Βρωμερό χέρι, μωρό ερπετό

Στο προηγούμενο ποστ μου ξέχασα να ανεβάσω τις φωτογραφίες του αξιαγάπητου μωρού που βρήκα οπότε μαζί με κανα 2 άλλες.....









Συγχωρέστε μου τα βρώμικα χέρια αλλά όπως λέει και το ρητό αν δεν λερώσεις τα χέρια σου δουλειά δεν γίνεται











.

Και δύο παλαιότερες
άλλο ενα "κακό" μωρό



Και ένα συμπαθέστατο 8ποδο φρικιό ( μην τα πολτοποιείτε δεν πειράζουν )



And here is the rest of it.

Ένα θαυμαστό βασίλειο



Την τελευταία εβδομάδα του Οκτώβρη, με την ευκαιρία της αργίας αποφασίσαμε με την παρέα να πάρουμε άδεια και να εκστρατεύσουμε στην Ελληνική ύπαιθρο. Τελικά αποδείχτηκε μια πολύ καλή επιλογή, λόγω εποχής και λόγω των ιδιαιτέρων καιρικών συνθηκών - πρόσφατες βροχές και ηλιοφάνεια - για να επανεκτιμήσουμε τον πλούτο της Ελληνίδας γής.

Φτάνοντας στον προορισμό, ξεκινήσαμε την καθιερωμένη πια αναζήτηση τροφής, ως σύγχρονοι τροφό-συλλέκτες, και σε σύντομο διάστημα, όχι περισσότερο των 3 ωρών ανταμειφτήκαμε με τα της φωτογραφίας.



Η ευκολία με την οποία έγινε αυτό, μας οδήγησε σε αστεϊσμούς του τύπου.
«Ρε έχετε δει την εκπομπή εκείνη στο Σκάι με κάτι τύπους που τους αφήνουν σε διάφορες περιοχές και πρέπει να επιζήσουν με ότι βρουν;»
«Α ναι ναι»
«Μπα, αφού δεν βλέπω καθόλου τηλεόραση τι είναι αυτό;»
«Ε είναι κάτι σαν ντοκυμαντέρ όπου δείχνουν διαφορές τεχνικές ανάλογα με την περιοχή για την εύρεση τροφής κτλ. Στις περισσότερες περιπτώσεις ίσα ίσα βρίσκουν κάτι να φάνε παρά το ότι τα άτομα είναι απίστευτα. Σκεφτόμουν πως αν τους αφήναν εδώ αυτοί θα πάχαιναν από πάνω»
Και πράγματι, φαίνεται πως η Ελληνική ύπαιθρος ακόμα ανταμείβει αυτόν που είναι κοντά της, αν μάλιστα κάποιος έχει και λίγες κότες, κανα κουνέλι, καμιά κατσίκα ή πρόβατο έ είναι άρχοντας. Γιατί δουλεύουμε δεν έχω καταλάβει τελικά ( μάλλον για να πληρώνω το ιντερνετ ).



Το πιο εντυπωσιακό, για μένα τουλάχιστον ήταν το κυρίως πιάτο αφού δεν μου είχε ξανατύχει σε παρόμοια εκδρομή να επικρατούν οι συνθήκες που να ευνοούν τα μανιτάρια. Ε αποζημιώθηκα γιατί γίνονταν χαμός, τόσος που κινδυνεύω να αποκτήσω καινούργιο χόμπι. Αμέσως οι φίλοι ανέλαβαν να μου διδάξουν τα 2-3 τοπικά είδη που γνωρίζουν πως τρώγονται και ξεχυθήκαμε προς αναζήτηση και φωτογραφικό σαφάρι ( η ευκολία ανεύρεσης τροφής τελικά βοηθά την πραγματοποίηση άλλων ασχολιών ).



Γυρνώντας Αθήνα διαπίστωσα πως η φίλη Ηλέκτρα στο μπλογκ της είχε βάλει και αυτή φωτογραφίες μανιταριών, με τα επιστημονικά τους ονόματα παρακαλώ, ζήλεψα άρχισα να ψάχνω κάποια βιβλιαράκια, μπήκα και στο www.manitari.gr ( εξαιρετικό ), έχασα την μπάλα που λέμε, οπότε αποφάσισα να ανεβάσω μόνο τις φωτογραφίες και ελπίζω όποιος ξέρει να μου στείλει μια ταυτοποίηση των ειδών που βρήκα. Ηλέκτρα ακούςςςςςςςςςςςςςς;

Προσωπικά πάντως με εντυπωσιάζει αφάνταστα πως σε ένα πρωινό βρήκαμε τόσα διαφορετικά είδη, σε δύο περιοχές βέβαια μια καμπίσια, μια βουνήσια, οπότε σκέφτομαι για επιστημονικούς – και γαστρονομικούς – λόγους να καθιερώσω αυτήν την εκστρατεία ανεύρεσης μανιταριών.

Στον Κάμπο





















Και στο δάσος
μαζί με τα Ents. Ναι υπάρχουν ακόμα για όποιον θέλει



























































Βέβαια η μαγεία της φύσης, γρήγορα εξαφανίζεται και δεν θα μπορούσε να συμβεί και αλλιώς σε έναν κόσμο , τον σύγχρονο, όπου ακόμα και στο πουθενά, σε ένα πανέμορφο δρυοδάσος, κάποιος μπορεί να δεί τις παρακάτω εικόνες.





Οι οποίες δεν αποδίδουν την πραγματικότητα, αφού σε μια περιοχή 100 μέτρων πρέπει να υπήρχαν χιλιάδες, άδειοι κάλυκες από αυτή την συνομοταξία σύγχρονων οικολόγων ( Οικολόγοι-κυνηγοί ε; ).
Αν έβλεπε κάποιος όλος τους κάλυκες θα νόμιζε πως επιστρέψαμε στον Α’ Παγκόσμιο και προσπαθεί ο ένας στρατός να πάρει το ύψωμα, και όχι πως πρόκειται περί καθημερινών ανθρώπων που ντυμένοι σαν αστακοί και με την τελευταία λέξη της οπλοτεχνικής ανά χείρας προσπαθούν να εξαφανίσουν τα ελάχιστα δείγματα πανίδας, που δεν μας μοιάζουν, από την περιοχή.
Ρε μήπως καλύτερα να οργανώνατε μεταξύ σας σαφάρι, paintball ένα πράγμα αλλά με live ammo να ξεκαυλ@#*@#@ και ησυχάσει και το μέρος; Το κόμμα τι λέει; Δεν οργανώνετε μαζί με τις κυνηγητικές εκδρομές και κάνα κυνήγι του άδειου κάλυκα, του πλαστικού μπουκαλιού, και ταΐσματος των αγριογούρουνων αντί να ταΐζετε με φυσίγγια το χώμα και με νεύρα εμένα.