Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Άνθρωποι και Τερμίτες


Ο τελευταίος  από τους νόμους που ανέφερα τις προάλλες στην βιβλιοκριτική για το MysteryTeachings from the Living Earth: An Introduction to Spiritual Ecology ήταν ο "νόμος της εξέλιξης" για τον οποίο μια ατάκα του συγγραφέα που επέλεξα ήταν η:

“Όλα τα όντα είναι εξίσου εξελιγμένα”
κάτι που υποθέτω δεν θα δέχονταν και τόσο ευχάριστα, οι σκληροπυρηνικοί δαρβινιστές καθώς υπάρχει η τάση να θεωρούμε τις πιο σύγχρονες μεταλλάξεις και είδη ώς πιο εξελιγμένα.

Ποιος θα αρνιόταν λόγου χάρη πως ο Hommo Sapiens είδος των τελευταίων 200χιλ χρόνων είναι ανώτερος εξελικτικά από τους τερμίτες, ένα είδος που υπάρχει στον πλανήτη από την Ιουράσια ή Κρηταγενή ή δεν ξέρω ποια άλλη περίοδο.


Φαίνεται όμως πως ούτε αυτοί ούτε ο Greer έχουν δίκιο γιατί τελικά αποδεικνύεται αντιθέτως πως δεν υπάρχει ούτε στην εξέλιξη, τουλάχιστον σε αξιολογικό επίπεδο, αυτή η γνωστή γραμμικότητα.

Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξα διαβάζοντας μια σημερινή είδηση (είπαμε διαβάζω όλα τα άσχετα) που αναφέρει πως οι γερασμένοι τερμίτες όταν δεν έχουν πια την δύναμη, τις αντοχές και τις ικανότητες για άλλη προσφορά στο τερμιτοσύνολο πολύ συχνά γίνονται καμικάζι και αυτοκτονούν παίρνοντας μαζί τους, τους εχθρούς της αποικίας, η αλήθεια είναι με πολύ εντυπωσιακό τρόπο.

Από την άλλη οι σημερινοί γερασμένοι άνθρωποι εκτός του ότι συνήθως με τις βλακώδης επιλογές τους γενοκτονούν τους νεώτερους κάτι που εξ' ορισμού αντιβαίνει σε εξελικτικές αρχές τύπου εγωιστικό γονίδιο του Ντόκινς, είναι εντελώς παρτάκιδες χωρίς ίχνος αλτρουισμού όπως οι τερμίτες, και όχι μόνο δεν επιτίθενται στον εχθρό αλλά προβαίνουν σε δολοφονικές έναντι των επομένων γενεών ενέργειες αρκεί να μην χάσουν την σύνταξη ή τις καταθέσεις τους όπως φάνηκε ξεκάθαρα στις τελευταίες εκλογές.

Καταλήγουμε λοιπόν πως στο θέμα της εξέλιξης μάλλον ισχύει το παραδοσιακό δόγμα του όσο παλαιότερα τόσο καλύτερα, καθώς και οι τερμίτες είναι παλαιότερο είδος απο εμάς αλλά και οι παλαιότεροι άνθρωποι κατά καιρούς επιδείκνυαν όχι μόνο αλτρουισμό αλλά και καλύτερες επιδόσεις σε θέματα που  άπτονται της εξέλιξης των ειδών απο τους σημερινούς.


Το τελικό μου συμπέρασμα είναι πως μάλλον αυτός που είχε δίκιο ήταν ο Ησίοδος

χρύσεον µὲν πρώτιστα γένος µερόπων 
ἀνθρώπων αθάνατοι ποίησαν Ὀλύµπια 
δώµατἔχοντες.
οἳ µὲν ἐπὶ Κρόνου ἦσαν, ὅτοὐρανῷ 
µβασίλευεν :
ὥστε θεοὶ δἔζωον ἀκηδέα θυµὸν ἔχοντες 
νόσφιν ἄτερ τε πόνων καὶ ὀιζύος:
οὐδέ τι δειλὸν γῆρας ἐπῆν, αἰεὶ δὲ 
πόδας καὶ χεῖρας ὁµοῖοι  τέρποντἐν 
θαλίῃσι κακῶν ἔκτοσθεν ἁπάντων :
θνῇσκον δὥσθὕπνῳ δε μ' µένοι:
ἐσθλὰ δὲ πάντα τοῖσιν ἔην:
καρπὸν δἔφερε ζείδωρος ἄρουρα 
αὐτο  µ'άτη πολλόν τε καὶ ἄφθονον:
οἳ δἐθελ' µοὶ ἥσυχοι ἔργἐν µοντο 
σὺν ἐσθλοῖσιν πολέεσσιν φνειοὶ 
µήλοισι, φίλοι µακάρεσσι θεοῖσιν 
.....
κτλ
με έμφαση στο ουδέ τι δειλόν γήρας.

Βήματα στην άμμο του χρόνου




Σαν στάθηκα και γύρισα να βρώ τα βήματα μου
στον ήλιο τ' απομεσήμερου που άρχιζε να φθίνει
βαθιά νόμιζα θα’ τανε μες της ζωής την άμμο

μα μόλις που ξεχώρισα κάποια, τα τελευταία!
σαν την ζωή που πέρασε και τώρα μοιάζει λίγη
η θάλασσα τα έσβηνε, η λήθη γύρω απ' την μνήμη.


Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

O J.M Greer για μια οικολογική πνευματικότητα

Δεν θυμάμαι αν το έχω αναφέρει ξανά αλλά ένα απο τα φαινόμενα που πραγματικά με εξοργίζει είναι ο mainstream μυστικισμός, ή εσωτερισμός ή όπως αλλιώς θέλετε ονομάστε το φαινόμενο, των τελευταίων 50 ετών. Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις, φυσικά και υπάρχουν και μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο διαμάντια αλλά σε γενικές γραμμές και γι’ αυτό χρησιμοποιώ και το όρο mainstream, οι ιδέες, τα βιβλία, οι “δάσκαλοι” και οι πρακτικές που περνάνε αυτό το διάστημα στο πλατύ κοινό για κατανάλωση είναι όχι μόνο για τα μπάζα, όχι μόνο δεν έχουν σχέση με βασικές αρχές και πρακτικές των αντίστοιχων παραδοσιακών κλάδων ή σχολών αλλά συνήθως πρεσβεύουν και τα εντελώς αντίθετα καταστρέφοντας πολλούς ανθρώπους που είχαν την τάση και όλη την καλή θέληση να ασχοληθούν με την μεταφυσική.

Τρανταχτά παραδείγματα είναι η ευκολία, η ταχύτητα το θεαματικό ή υπερανθρώπινο η έλλειψη ορίων και ο ατομικιστικός υποκειμενισμός που όλα μαζί ή σε συνδιασμούς διαπνέουν τα περισσότερα τέτοια σύγχρονα έργα, σε προφανή αντίθεση με βασικές αρχές όλων των κλασσικών μυστικιστικών σχολών, και παραδόσεων συμπεριλαμβανομένων και των εσωτερικών αρχών που διέπουν τις περισσότερες φυσικές θρησκείες οι οποίες στους δύσκολους καιρούς σε μεγάλο βαθμό τροφοδότησαν με τις σχετικές ιδέες και αρχές τις μυστικιστικές σχολές και την σκέψη αυτών που ασχολήθηκαν με την μεταφυσική ή τον εσωτερισμό ή όπως αλλιώς θέλετε ονομάστε το φαινόμενο.

Ζώντας στον αστερισμό της ευκολίας και της κατανάλωσης τα σχετικά έργα που φτάνουν στο πλατύ κοινό διέπονται ακριβώς από αυτό το πνεύμα των καιρών και με λίγη σάλτσα από πραγματικό μυστικισμό πακετάρουν με μαρκετίστικους τρόπους , διαστρεβλωμένες ιδέες και πρακτικές πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε όποιον ανυποψίαστο, απαίδευτο πέσει στα αρπακτικά τους νύχια - καθώς τα χρήματα που αλλάζουν χέρια στην όλη διαδικασία είναι συνήθως και αρκετά -. Για να καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ να αναφέρω ως πιο πρόσφατα τέτοια προϊόντα τα βιβλία, μεθόδους και δασκάλους που λίγο πολύ υποστηρίζουν πως το σύμπαν υπακούει την θέληση μας - του καθενός προσωπικά - και πως ο νούς μας είναι αυτός που καθορίζει την πραγματικότητα οπότε δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα παραπάνω απο το να οραματιστούμε τι θέλουμε, να συντονίσουμε τον κόσμο με το μυαλό μας και το σύμπαν θα συνωμοτήσει ώστε να εκπληρώσει τις επιθυμίες μας. Λες και το σύμπαν είναι το προσωπικό λυχνάρι του αλαντίν για τον κάθε κακομαθημένο με ψυχολογικά προβλήματα σύγχρονο άνθρωπο που συνήθως θα ζητάει χρήματα, σεξ ή εξουσία πάνω στους άλλους.

Δεν θα επεκταθώ καθώς οι παρόμοιες περιπτώσεις από τον Καστανέντα διαμέσου ουράνιων προφητειών μέχρι και τις συνωμοσίες του σύμπαντος είναι πολλές αλλά ελπίζω να καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Έχοντας προσωπικά αυτή την στάση απέναντι στο φαινόμενο χάρηκα αρκετά όταν διάβασα το νέο βιβλιαράκι του J.M.Greer του οποίο το έργο έχω διαφημίσει και στο παρελθόν και ο οποίος είναι ένας συγγραφέας ας πούμε εκλαικευμένης μεταφυσικής τον οποίο συμπαθώ πολύ καθώς έχει το προνόμιο να λέει με πολύ απλά λόγια βασικές αλήθειες και ταυτόχρονα να θέτει κάποια πράγματα υπό το σωστό πρίσμα εξέτασης (η απλά με βρίσκει σύμφωνο καθώς είναι και αυτός πολυθειστής). Χάρηκα λοιπόν, και εδώ θα γυρίσουμε στην βιβλιοπαρουσίαση που ήθελα να κάνω ξεκινώντας να γράφω, διαβάζοντας το πολύ σύντομο Mystery Teachings from the Living Earth: An Introduction to Spiritual Ecology γιατί βασικά ο Greer καταπιάνεται με ττο να αντικρούσει αυτό το zeitgeist που επικρατεί σήμερα σε σχέση με τον μυστικισμό, τις μυστικές σχολές και το τι αυτές πρεσβεύουν ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει με μια δική του μέθοδο βασικές αρχές που διέπουν αν όχι όλες τις περισσότερες παραδοσιακές τέτοιες σχολές σκέψης (ή και θρησκείες όπως ανέφερα παραπάνω).



Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο ο συγγραφέας με σαφέστατη επιρροή από το Κυμβάλιο προχωράει σε μια δική του παρουσίαση των 7 βασικών αρχών των “μυστικών διδασκαλιών”. Η πρωτοτυπία του βρίσκεται και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο στο ότι επανατοποθετεί ή αν θέλετε επαναφέρει αυτές τις 7 αρχές στην πηγή δηλαδή στην φύση, εξ’ ού και ο υπότιτλος του έργου “spiritual ecology”, και τις παρουσιάζει με πολύ κατανοητό τρόπο και με ορολογία και παραδείγματα απο την επιστήμη της οικολογίας η οποία ο συγγραφέας ορθώς θεωρεί πως είναι ο σύγχρονος τρόπος σκέψης που μπορεί να μας οδηγήσει στην κατανόηση βαθύτερων εννοιών όπως στο παρελθόν ήταν για την εποχή της η ψυχολογία κτλ.

Έτσι για τον Greer οί 7 βασικές αρχές ή νόμοι είναι οι παρακάτω τους οποίους αναλύει στο πρώτο μέρος του βιβλίου δίνοντας για τον καθένα το φυσικό παράδειγμα, μετά κάποια στην ανθρώπινη καθημερινότητα ενώ ταυτόχρονα κριτικάρει τις mainstream απόψεις που ανέφερα στην αρχή και τελειώνει με μια μικρή άσκηση διαλογισμού πάνω στον νόμο. Διαλέγω λοιπόν κάποια μικρά αποσπάσματα να μεταφράσω για τον καθένα ώστε να γίνει κατανοητό τι εννοεί ο συγγραφέας



Ο Νόμος της ολότητας (the law of wholeness

“Οτιδήποτε υπάρχει είναι μέρος ενός ολόκληρου συστήματος και η ύπαρξη του βασίζεται στην υγεία του όλου. Ευδοκιμεί μόνο εάν το σύνολο ευδοκιμεί και δεν μπορεί να βλάψει το σύνολο χωρίς να βλάψει τον εαυτό του.”




Ο Νόμος της ροής (the law of flow)

“Η συσσώρευση είναι αύξηση χωρίς ροή και όταν αυτή εμφανίζεται σε ένα φυσικό σύστημα δείχνει πως οι ροές αυτού του συστήματος έχουν αρχίσει να μην λειτουργούν”

“Οτιδήποτε υπάρχει δημιουργείται και συντηρείται από ροές ύλης, ενέργειας και πληροφορίας που προέρχονται απο το όλον σύστημα στο οποίο ανήκει και επιστρέφουν σε αυτό. Η συμμετοχή σε αυτές τις ροές χωρίς να τις επηρεάζουμε φέρνει υγεία και ολοκλήρωση, ενώ το μπλοκάρισμα τους σε μια προσπάθεια να μετατραπούν οι ροές σε συσσώρευση φέρνει δυστυχία και δυσλειτουργία στο όλο σύστημα και σε όλα μέρη του.”

“Αυτό που δέχομαι απο το σύμπαν μετριέται σε σχέση με αυτο που δίνω σε αυτό” 




Ο Νόμος της ισορροπίας (the law of balance)

“Η Ισορροπία δεν είναι ακινησία, αλλά ένας χορός συνεχών προσαρμογών γύρω απο ένα κοινό κέντρο”.

“Είναι βασικό να θυμόμαστε πως πολλές απο τις πιο σημαντικές εξισορροπητικές διαδικασίες στον κόσμο κινούνται πολύ πιο αργά απο τον ρυθμό που έχουν συνηθίσει οι άνθρωποι να αντιλαμβάνονται Έτσι συχνά οι άνθρωποι πιστεύουν πως μια κίνηση προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση είναι ένα μόνιμο γεγονός ενώ δεν είναι παρά μια αργή τοξωτή κίνηση μιας εξισορροπητικής διαδικασίας η οποία θα αναστρέψει τον εαυτό της (η κίνηση) όταν έρθει ο καιρός”

“Ότι υπάρχει, μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει μόνο όταν είναι σε ισορροπία με τον εαυτό του, με τα άλλα πράγματα, και με το όλον σύστημα του οποίου είναι μέρος. Αυτή η ισορροπία δεν βρίσκεται πηγαίνοντας στα άκρα ούτε στην ακινησία ενός στατικού σημείου. Δημιουργείται με αυτοδιορθωτικές κινήσεις σε οποιαδήποτε πλευρά ενός κέντρου,”


 Ο Νόμος των ορίων (the law of limits)

“Η ομορφιά γεννιέται όταν μια ροή ενέργειας συναντά σταθερά όρια. Όσο πιο τέλεια είναι η αποδοχή εκ μέρους της αυτών των ορίων τόσο μεγαλύτερη και η ομορφιά”

“Η δύναμη γεννιεται όταν μια ροή ενέργειας συναντά σταθερά όρια. Όσο πιο στενό είναι το πέρασμα για απόδραση που αφήνουν αυτά τα όρια τόσο μεγαλύτερη θα γίνει και η δύναμη”

“Οτιδήποτε υπάρχει είναι υπόλογο σε όρια τα οποία υψώνονται απο την ίδια του την φύση, από την φύση του όλου συστήματος στο οποίο είναι μέρος και απο την φύση της ίδιας της ύπαρξης καθεαυτής. Αυτά τα όρια είναι τόσο αναγκαία όσο είναι και αναπόδραστα και παρέχουν το θεμέλιο για όλη την ομορφιά και δύναμη που κάθε ξεχωριστό όν μπορεί να εκδηλώσει”

“Τίποτα δεν μπορεί να εκδηλωθεί παρά όταν γίνεται πεπερασμένο, άρα δεχόμενο όρια.”



Ο Νόμος του αιτίου και του αποτελέσματος (the law of cause and effect)

“Οτιδήποτε υπάρχει είναι το αποτέλεσμα αιτίων μέσα στο όλο σύστημα του οποίου το κάθε πράγμα είναι μέρος και το κάθετι με την σειρά του γίνεται το αίτιο αποτελεσμάτων αλλού μέσα στο όλο σύστημα. Σε αυτή την λειτουργία των αιτίων και αποτελεσμάτων, πρέπει πάντα να υπάρχει μια ομοιότητα είδους μεταξύ ενός αποτελέσματος και τουλάχιστον ενός απο τα αίτια του όπως ακριβώς πρέπει να υπάρχει μια ομοιότητα τάξης-μεγέθους μεταξύ ενός αποτελέσματος και του συνόλου των αιτίων που το δημιούργησαν.”



Ο Νόμος των πεδίων/επιπέδων (the law of Planes)

“Η διαφοροποίηση μεταξύ του ενός πεδίου απο το άλλο δεν εμποδίζει πράγματα απο διαφορετικά επίπεδα να υπάρχουν στον ίδιο τόπο και χρόνο και να αλληλοεπηρεάζονται.”

“Κάθε τι που υπάρχει, υπάρχει και λειτουργεί σε κάποιο απο τα πολλά επίπεδα της ύπαρξης ή αποτελείται από πράγματα που ανήκουν σε περισσότερα του ενός πεδίου και λειτουργούν όλα μαζί σαν ένα πλήρες σύστημα. Αυτά τα πεδία είναι ξεχωριστά, όχι συνεχή, και το πέρασμα των επηροών από το ένα στο άλλο μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο υπο προυποθέσεις που ορίζονται απο την σχέση των πεδίων που συμμετέχουν.”



Ο Νόμος της εξέλιξης (the law of evolution)

“Όλα τα όντα είναι εξίσου εξελιγμένα”

“Ο πραγματικός σκοπός της εξέλιξης είναι η αύξηση της ποικιλότητας, και όχι η πρόοδος πάνω σε μια προκαθορισμένη σχεδιαστική γραμμή.”

“Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι πως η εξέλιξη δεν είναι ένα εισητήριο για ένα τέλος πέρα απο όρια και νόμους, αλλά όπως κάθε διαδικασία της δημιουργίας ξεπερνά κάποια όρια αποδεχόμενη άλλα, κερδίζει κάποιους στόχους, παρατώντας άλλες προοπτικές, επιτυγχάνει την ομορφιά και την δύναμη μέσα απο μια αρμονική σχέση με τα εξωτερικά και εσωτερικά της όρια και ανταποκρίνεται στις συνθήκες που τίθενται από το όλο σύστημα στο οποίο λαμβάνει χώρα.”

“Δεν είναι δυνατόν για το άτομο να ξεπεράσει τα όρια της κοινής ανθρώπινης ύπαρξης σε μια ζωή ούτε μπορούμε να περιμένουμε ένα ξαφνικό εξελικτικό άλμα σε κάποιο άμεσο χρόνο που θα λύσει όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητας.”

Στο δεύτερο μισό του βιβλίο ο συγγραφέας προχωράει στην κριτική βασικών παρερμηνειών που βρίσκονται στην mainstream εσωτερική λογοτεχνία, βάση των αρχών που έχει θέσει στο πρώτο μέρος όπου εξετάζει τομείς όπως η μαγεία, η μύηση και οι μυητικές παραδόσεις και τελικά πια πρέπει να είναι η στάση και οι προσδοκίες καθώς και τα σημεία που πρέπει να προσεχθούν απο τους ανθρώπους που θέλουν να έρθουν σε επαφή με αυτες - τις μυητικές παραδόσεις-.

Όπως ανέφερα στην αρχή ένα πολύ χρήσιμο, απλό βιβλιαράκι για κάποιον που εισέρχεται τώρα σε αυτόν τον κόσμο των εσωτερικών παραδόσεων καθώς και μια πολύ ουσιαστική κριτική στις παρερμηνείες και διαστρεβλώσεις των ουσιαστικών μηνυμάτων που παρατηρείται σε πληθώρα έργων με ευρεία κυκλοφορία.

ΥΓ: Επίσης μόλις πληροφορήθηκα απο εδώ πως κυκλοφορεί εδώ και κάποια χρόνια στα Ελληνικά η αντίστοιχη ποιοτική απάντηση στις βλακονουβέλες με επίφαση μυστικισμού του τύπου κώδικας DaVinci.

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

Εκεί που τα ύδατα του κόσμου όλου δεν φτάνουν

Φαντάζομαι πως ανεξαρτήτως σε πιο πόλο μπορεί να κινούνται οι απόψεις κάποιου για το σοβαρότατο θέμα της μετανάστευσης, η σημερινή είδηση για τον θάνατο από δίψα 50 ανθρώπων στην προσπάθεια τους να φτάσουν τις ακτές της Ιταλίας και την πιθανότητα ενός καλύτερου μέλλοντος δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο.

Διαβάζοντας το πρωί την είδηση, στο μυαλό μου έρχονταν μόνο οι αθάνατοι στίχοι των ποιητών καθώς τίποτα άλλο δεν μπορεί να προσεγγίσει εκφραστικά ένα τέτοιο γεγονός

Ανάθεμα στην άμυαλη ψυχή που κίνησε στον κόσμο, μ΄ αθάνατο νερό να ξεδιψάσει και πέθανε απ΄ τη δίψα
Καζαντζάκης Οδύσσεια
                         
Κι όπως κοιτάζουν τη στεριά με πόθο και λαχτάρα
στο πέλαγο όσοι κολυμπούν που το γερό καράβι τους 
σπάσει μεσοπέλαγα ο Σείστης Ποσειδώνας 
χτυπώντας με τον άνεμο και τ’ αφρισμένο κύμα, 
και λίγοι απ’ τ’ άγριο πέλαγο γλιτώνουν κολυμπώντας 
κι απ’ το κορμί τους χύνεται της θάλασσας η άρμη 
και με χαρά πατούν στεριά σαν ξέφυγαν το χάρο, 

έτσι κι εκείνη χαίρονταν τον άντρα της να βλέπει 
κι ούτ’ έβγαζε τ’ αφράτα της τα χέρια απ’ το λαιμό του.
Ομηρος, Οδύσσεια